Mantelzorgouder Astrid Conings

– Astrid Conings, mantelzorgouder en vrouw met oerkracht –

Astrid Conings (43), schreef zich een paar jaar geleden in voor de training ‘Mantelzorgouder, zorg ook eens voor jezelf’ van Stichting Ouders voor Ouders. Sindsdien maakt ze deel uit van het netwerk dat Stichting Ouders voor Ouders voor mantelzorgouders bouwt. Ze vindt het fijn om met anderen in gesprek te zijn, samen activiteiten te ondernemen en hoopt een bron van inspiratie voor andere ouders te kunnen zijn. Astrid en haar man Guido zijn bovendien regelmatig actief als vrijwilliger. Ze hebben 3 kinderen: Zara (16), Lyzz* en Zeb (11). Zowel Zara als Zeb hebben ieder een vorm van autisme. Daarnaast kampt Zeb met angsten, is Zara hoogsensitief en is bij haar vorig jaar een vorm van kinderkanker geconstateerd. Zara is nu herstellende en gaat elke 3 maanden voor controle naar het Prinses Maxima centrum in Utrecht en het MUMC in Maastricht. Hoe ga je hiermee om, hoe houd je het vol, wat doen al deze zorgen met je als ouder, partner en gezin? Maak kennis met Astrid, een vrouw met oerkracht.

‘Mantelzorgouder, zorg ook eens voor jezelf’

Astrid: ‘Ja, naast ouderschap werk ik als, wat ze noemen, ambtelijk secretaris voor medezeggenschapsraden. Ik ondersteun, begeleid, adviseer en coach medewerkers of cliënten in hun organisatie. Verder ben ik trouwambtenaar voor de gemeente Meerssen en ga ik soms met een uitvaartonderneming mee naar een uitvaart. Ik merkte dat ik me steeds vaker afvroeg hoe ik er meer voor mijzelf kon zijn om zo nog sterker te zijn voor mijn kinderen en gezin. De training is echt een keerpunt geweest. Stichting Ouders voor Ouders leerde mij en andere ouders hoe je tijd voor jezelf maakt. Ik maakte moodboards, ontdekte waar ik van genoot en ervaarde hoe waardevol het onderlinge contact met andere ouders is. Nu vind je me vaker in onze heerlijke tuin waar we behalve lekker luieren ook wat groente en fruit telen. Maar kan ik ook genieten van sporten of wandelen/ fietsen in ons prachtig Limburg. Ik heb weer leren genieten en stralen. Omdat het kan en omdat je weet dat dat ook mag!’

Zorg en gezin

Astrid: ‘Als ouders zagen we al vroeg signalen. De erkenning volgde echter pas later. Daaraan vooraf gaat een weg met zorgen, teleurstellingen, tegenslagen, second opinions en veel onzekerheid. Het is echt een zoektocht waarvoor je al je kracht en energie nodig hebt. Op het moment van diagnose en de daarbij behorende extra zorg, schrik je toch even. Aan de andere kant was het voor mij als moeder een bevestiging van wat ik al vroeg zag. Ik ben heel blij dat ik op basis daarvan intuïtief de juiste keuzes heb gemaakt wat betreft de opvoeding en begeleiding van de kinderen. Structuur was en is een prominent aspect daarin. Guido vond het in het begin wat lastiger, maar samen hebben we hier een weg in gevonden. Structuur, luisteren, praten, elkaar helpen zijn de sleutelwoorden waardoor we een hecht gezin vormen. We leren onze kinderen omgaan met belangrijke oude en hedendaagse normen en waarden; help een ander waar je kan, probeer iets positief te benaderen, ontdek het zelf en kijk vooral naar waar jij goed in bent en wat je energie geeft. Als ouders en gezin heeft het onze band versterkt. Mogen en kunnen genieten van alles om je heen, blijft wel een uitdaging, hoor. Je kunt niet zomaar even weg. Alles moet vooraf goed gepland en georganiseerd worden. Gelukkig zit dat van nature in mij en kost dat maar weinig moeite.’

Zara en Zeb

Astrid: ‘We hebben vanuit verschillende hoeken begeleiding gezocht en ook gekregen. Zo leren de kinderen en wij hoe je het beste kunt omgaan met de problematiek rondom hun verschillende diagnoses. We proberen een zo ‘normaal’ mogelijk leven te hebben. Beide kinderen hebben een andere vorm en kenmerken van autisme, dat botst wel eens, maar dat wordt samen ook weer snel uitgepraat. Zara is nu 16 en we zijn kei trots op haar. Het is geweldig te zien hoe zij in de maatschappij staat, wat ze geleerd heeft en bereikt heeft. En Zeb ontwikkelt zich en breidt zijn comfort zone langzaam uit. Hij heeft deelgenomen aan het OZM2.0 project, MusicXperience. Hij straalt en groeit! Er liggen nog heel wat uitdagingen, maar onze kids gaan een prachtig leven tegemoet. Een leven waarbij zij zelf op ontdekking en verkenning zullen moeten gaan. Wij kunnen alleen maar ondersteunen in wat zij (extra) nodig hebben. We begeleiden ze naar een toekomst waarin ze zo zelfstandig mogelijk functioneren en gaan doen wat zij echt leuk vinden. Die normen en waarden waarover ik eerder sprak, die gaan daar zeker bij helpen. We zullen er altijd, hoe dan ook voor ze zijn. Dat ze dat voelen en doorgeven aan hun generatie.’

‘Leef vanuit jouw kracht en inspireer anderen’

Astrid: ‘De diagnoses en het ‘nieuwe leven’ hebben mij als ouder verrijkt. Ik kijk veel meer naar wat er (wel) kan. De liefde is onvoorwaardelijk en het delen van emoties versterkt de band met je kinderen, familie, vrienden. Sinds de laatste paar jaren is mijn motto: Leef vanuit jouw kracht en inspireer anderen. Je kunt de ander helpen, jij bezit kwaliteiten welke jou en anderen kunnen inspireren, deel ze en vermenigvuldig ze! Ik heb ontdekt dat ik over een oerkracht beschik. Zonder die kracht, was ik nooit gekomen waar ik nu sta.’  

Wat zou je andere ouders in vergelijkbare situaties willen meegeven?

Astrid: ‘Zoek andere mantelzorgouders op. Jezelf afsluiten en denken dat je het alleen moet kunnen, brengt het gevaar met zich mee dat je in een isolement terecht komt. Sluit je aan bij Stichting Ouders voor Ouders. Je vindt er verbinding, herkenning, erkenning en leert dat je als ouder mag stralen en genieten!’