Sarah de Winter | Coach en vriend van Stichting Ouders voor Ouders

– Sarah de Winter –

Sarah de Winter, coacht ouders van een zorgenkind en helpt hen anders te leren kijken naar zichzelf, hun gezinssituatie en naar hun kind(eren). Daarnaast deelt ze in haar blogs en podcasts haar persoonlijke gedachten en ervaringen. Sarah is bovendien trainer en geeft samen met Suzy (Stichting Ouders voor Ouders) de training Levend verlies: omgaan met verdriet over je zorgenkind. Sarah is getrouwd met Levi en moeder van twee kinderen: Mika (16) en Daan (8). Daan, de jongste, zit op speciaal onderwijs en heeft de diagnose autisme.

Uitdaging van het ouderschap

Sarah: ‘Ouder zijn van een zorgenkind, of zoals ik het noem, een bijzonder of kwetsbaar kind, zorgde in mijn eerste jaren voor behoorlijk wat slaaptekort. Dat heeft invloed op jezelf, je relatie en je hele zijn. Je weet niet wat er precies aan de hand is omdat de ontwikkeling anders verloopt dan ‘normaal’ of wat in boeken staat beschreven. Het toelaten van de gevoelens die dit met zich meebrengt—zoals machteloosheid, verdriet, schaamte en schuld—was voor mij een grote uitdaging. Later verschoof dat naar het loslaten van mijn eigen overtuigingen. Het loslaten van hoe het “hoort” of waarvan ik dacht dat het moest. Daarnaast blijft, net als voor veel andere mantelzorgouders, passende zorg een voortdurende uitdaging. Er is veel mogelijk, maar krijg het maar eens passend bij je kind en bij de situatie van dat moment.

Aan de andere kant werd me een spiegel voorgehouden die ik niet had verwacht. Het heeft me milder en zachter gemaakt, zowel naar mezelf als naar het leven. Ik besefte hoeveel oordelen er zijn en hoeveel ik er zelf heb. De vanzelfsprekendheid is verdwenen en mijn toekomstbeeld is veranderd. Het kost tijd, geduld, liefde en rouw om een nieuw toekomstbeeld te creëren. Inmiddels is er ruimte  voor dankbaarheid voor al het kleine.

Mijn rol als moeder is niet veranderd. Ik gun mijn kinderen dat zij in een veilige omgeving mogen opgroeien en hun eigen weg ontdekken naar een mooi leven. Ik zal hen daarbij zo goed mogelijk ondersteunen. Dat hoef ik het niet allemaal alleen te doen: mijn grootste steun, naast mijn man, is mijn schoonmoeder. Zij verdiept zich in de wereld van Daan en staat altijd voor ons klaar. Hierdoor krijgen mijn man en ik tijd voor onszelf en voor elkaar, zodat ik naast ouder ook nog mezelf kan blijven.’ 

Er is veel zorg voor kinderen, maar waar vinden ouders hulp?

Sarah: ‘Door mijn eigen ervaringen, leerde ik al vrij snel dat er veel zorg voor kinderen is, maar waar kunnen ouders in hun proces naartoe? Vaak is er wel hulp als het te laat is, als je de zorg als ouder niet meer kunt dragen. Maar hoe zorg je er nu voor dat je die zorg wél kunt blijven dragen en je jezelf daarbij niet verliest? Het opvoeden van een bijzonder kind vraagt iets anders van jou als ouder. Ik ben van mening dat hier nog te weinig aandacht naar uitgaat. En dat terwijl het zo goed zou zijn. Op het moment dat je als ouder aan de slag gaat met jezelf, je eigen stukken, overtuigingen, verdriet en rouw komt dit ook ten goede van je kind.

Coachpraktijk

Sarah: ‘Het boek ‘Om wie je bent’ van Aaltje van Zweden was een grote inspiratiebron voor mij. Zij kon in haar zoektocht terecht bij een bevriende psychiater waar de gesprekken over haar gingen in plaats van over haar zoon. Het boek is een aanrader om te lezen en beschrijft dat je kind een spiegel is in hetgeen je zelf wellicht nog aan te kijken hebt. Vanuit dit boek ontstond het idee dat je als ouder van een bijzonder kind op een laagdrempelige manier bij iemand terecht zou moeten kunnen, waar het over jou gaat. Over jouw ontwikkeling, jouw verdriet en jouw rouw. Niet zo zeer vanuit een therapeutisch oogpunt maar meer vanuit persoonlijke ontwikkeling en je eigen ik, naast het zijn van zorgouder. Ik geloof erin dat je kind stukken van jou spiegelt waarin jij nog iets te leren hebt. Ik help ouders (her)ontdekken dat het leven met een zorgenkind niet alleen zwaar hoeft te voelen, maar ook magisch is. Dat is eigenlijk de kern waarom ik ouders coach.’

Erkennen, herkennen, omgaan

Sarah: ‘Tijdens coachsessies ontdekken ouders waar voor hun belemmerende overtuigingen zitten, welke emotionele last ze nog met zich meedragen en wat ze hierin zelf kunnen doen. De antwoorden zitten immers in jezelf. Wat ik veel zie en ook zelf herken, is dat je in eerste instantie een gedeelte van je verdriet, rouw en gevoel wilt wegstoppen. Alsof het er niet is. Door hier voorzichtig, stapje voor stapje naar te kijken, een licht erop te laten schijnen, het te herkennen, erkennen en er te laten zijn ontstaat er weer ruimte. Ruimte waardoor je veerkracht weer terug komt en je de zorg op langere termijn aankunt.

Weet je, we zijn nu eenmaal goed in (bewust of onbewust) emoties wegduwen. Maar emoties komen, wat je ook doet, altijd terug. Probeer maar eens een bal onder water te drukken. Dit is een inspannende activiteit. Het kost voortdurende kracht en energie. Zelfs wanneer het lukt om de bal onder water te drukken, dan valt het niet mee om de bal op z’n plaats te houden. Hetzelfde geldt voor het onderdrukken van gedachten, emoties en gevoelens. Zolang jij sterk genoeg bent gaat het goed. Totdat jij even wat minder sterk of minder gefocust bent. En hoe harder je hem onder water probeert te drukken of op zijn plaats te houden hoe moeilijker het wordt. Zo is het ook met je emoties, gedachten en gevoelens. Erover praten, het (h)erkennen lijkt (en is) moeilijk, misschien zelfs eng, maar je kunt deze bal langzaam loslaten.

‘Had ik dit maar eerder gedaan, hoor ik dan vaak.’

Eenmaal los voel je de ruimte. Je hebt je handen weer vrij en kunt weer ontspannen ademhalen. Het lucht op. Had ik dit maar eerder gedaan, hoor ik dan vaak. Hoe eerder je durft te erkennen dat je nog iets onder ogen te zien hebt, hoe beter je jouw triggers herkent (wat/welk deel in jou wordt er geraakt?) en als je je hulpbronnen duidelijk hebt, kun je beter voor jezelf en dus voor je kind kunt zorgen. Deze hulpbronnen zijn voor iedereen anders. Voor de één is dat wandelen, voor de ander is dat een douche nemen of naar muziek luisteren. Misschien was er vroeger iets dat je heel erg hielp, maar dat je door alle drukte nu niet meer doet? Voor mij was dat bijvoorbeeld in mijn dagboek schrijven. Ik heb geleerd dat een zorg- of bijzonder kind niet voor niets op je pad komt. Als je het proces met jezelf aangaat, in de spiegel kijkt en de les wilt leren van je kind, dan ontstaat er hoe dan ook iets moois. Het kan moeilijk en mooi zijn, het is er allebei.’

Training levend verlies

Sarah: ‘Levend verlies is een steeds terugkerend verlies en anders dan wanneer iemand overlijdt. Het overvalt je op de meest onverwachte momenten. Het is een verlies waar geen einde aan komt en dat met de jaren vaak als groter wordt ervaren. Buitenstaanders zeggen weleens dat je er nu wel ‘overheen’ moet zijn. Het lijkt alsof je geen verdriet meer kan/mag hebben. Maar wat deze mensen niet begrijpen is dat je in elke fase van het leven opnieuw eraan wordt herinnerd dat er iets voor jou en jouw kind wellicht niet gaat gebeuren en dat blijft pijnlijk. Je bewust worden van je eigen levende verlies, wat het met jou doet, dit toe kunnen laten en rouwen in stukjes, is enorm belangrijk. Maar ook het besef dat verlies voor iedereen anders is en dat je partner het misschien anders ervaart dan jij. Hierover met elkaar in gesprek blijven en naar elkaar blijven luisteren is cruciaal. Tijdens de training, delen Suzy en ik onze kennis, inzichten en bieden we tools om levend verlies te herkennen en erkennen in je eigen situatie. We staan stil bij wat levend verlies voor jou betekent. Door stil te staan bij het verdriet aan de ene kant ontstaat er ruimte om te kijken naar de toekomst, je eigen verlangens aan de andere kant.’

Advies aan mantelzorgouders

Sarah: ‘Er is een uitspraak van van dr. Wayne Dijer (Amerikaanse schrijver van boeken over persoonlijke groei en zelfontwikkeling) die ik zó treffend vind. Het is When you change the way you look at things, the things you look at change. Op het moment dat je anders leert kijken naar zaken, verandert er echt iets. We zitten vaak zo vast in hetgeen we geloven, hetgeen we eerder gezien, gehoord en geleerd hebben, dat er weinig ruimte is om anders naar een situatie te kijken. En verder zeg ik altijd: je moet het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen. Ga op zoek naar een manier die voor jou/jullie past en volg je gevoel. Als ouder ben je expert over jouw kind en door middel van een samenwerking met andere experts (hulpverleners, behandelaren en instanties) kun je samen ontdekken wat voor jouw kind het beste is of werkt. Het zal niet allemaal in een keer goed gaan, neem alle ervaringen mee en zorg goed voor jezelf zodat je goed voor je kind kan blijven zorgen.’

Nieuwsgierig naar Sarah’s podcast?

Klik dan hier.